Σκέψεις - Απόψεις

Μην αυταπατάσαι σε όμορφα χρώματα, αν είσαι καλά και το μάυρο σε εμπνέει.


Γράφει η Ιωάννα – Μαρία Παλμπά

Σου φυτρώνουν φτερά για να σε ελέγχουν, για να πιστείς πως είσαι ελέυθερο ον.
Καταβάθος είσαι ένα παγιδευμένο ψάρι, μέσα σε μια γυάλα με νερό και΄συ θαρρείς πως κολυμπάς στον ωκεανό.

Δε θα αντάλλαζα την ελευθερία μου με κανένα υλικό αγαθό σε τούτο τον μάταιο κόσμο, αναμφίβολλα αγάπησα κάθε ομορφιά της φύσης.

Κάθε φορά που οι άνθρωποι με κοιτάζουν στα μάτια, μου υπενθυμίζουν πως και το βλέμμα ψεύδεται. Μην αυταπατάσαι σε όμορφα χρώματα, αν είσαι καλά και το μάυρο σε εμπνέει. Τα λόγια, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι της κοινωνίας, λέξεις τόσο όμορφες που τελικά με έκαναν να τις σιχαίνομαι.

Ερωτεύτηκα την σιωπή, επειδή είναι η μόνη που θα υπάρξει δίπλα σου σε οποιαδήποτε στιγμή, να την εκτιμάς και να μην την υποτιμάς. Έμαθα να σέβομαι τους σιωπηλούς ανθρώπους με το βαθύ βλέμμα και το μόνιμο χαμόγελο. Είναι οι ίδιοι πονεμένοι άνθρωποι, που θα σκεπάσουν τον δικό τους πόνο για να απαλύνουν τον δικό σου.
Στην κοινωνία μας αυτό σήμερα σπανίζει.

Ζεις ανάμεσα σε χιλιάδες σκέψεις για τρίτους , για το πως θα μιλήσεις τι θα φορέσεις πως θα χαμογελάσεις, έρχεσαι αντιμέτωπη με τόσα κόμπλεξ που υιοθέτησες από την κοινωνία. Και τελικά; Είσαι ο εαυτός σου; σε αγαπάς; Μη πείθεσαι πως έτσι κάνεις την επανάσταση σου.

Μη φοβάσαι να μιλήσεις, να υπερασπίζεσαι το άδικο και τον αδύναμο άνθρωπο, ίσως κάποτε βρέθηκες ή να βρεθείς εσύ στην θέση αυτή.

Κανείς δεν είναι πιο πάνω από εσένα και εσύ δεν είσαι πιο πάνω από τον κανένα. Ο ταπεινός άνθρωπος, είναι και ο πιο αυθεντικός ο πιο δυνατός, μην ψαρώνεις ανθρωπάκο με φωνές και αυτοδιαφήμιση . Το άδειο βαρέλι όταν πέφτει κάνει περισσότερο θόρυβο, λένε.

Γι΄αυτό να είσαι πάντα ο εαυτός σου , όχι ένας ακόμη υποκριτής με απωθημένα και ψυχολογικά στην ζωή του, που τα ξεσπά στην κοινωνία.

Τι νομίζεις; Όσοι κρίνουν αρνητικά, όσοι μιλούν συχνά για τα καλά του εαυτού τους, όσοι σε σχολιάζουν δειλά και δε μιλούν μπροστά σου, θεωρείς πως είναι ψυχικά υγιείς; Μάντεψε,
δεν είναι καθόλου καλά. Και όχι, ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί τους, ποτέ δεν με εκνέυρισαν πάντα τους καταλαβαίνω γι αυτό και δε δίνω δεκάρα, δεν χαρίζω την προσοχή μου σε τέτοιου είδους ανθρωπιά. Μόνο τους λυπάμαι.

Κάτι τελευταίο που ακούς συχνά, η ζωή είναι πολύ μικρή κι ας μοιάζει το ταξίδι ατελείωτο, εκτός από ελάχιστη όμως είναι και απρόβλεπτη.

Κάνεις όνειρα για το αύριο και ξεχνάς το σήμερα και κάθε σήμερα είσαι ένας ζωντανός νεκρός όπου οι τρίτοι σου αποροφούν την ενέργεια, και εσύ ξανά στον πάτο.

Όχι πια, ζήσε χωρίς όρια, ζήσε αυτό που σε τρομάζει περισσότερο για να αισθανθείς ζωντανός, αυτό που φοβάσαι κάθε μέρα, που ανοίγεις τα μάτια και δεν θέλεις να το αντιμετωπίσεις γιατί είσαι ένας ψοφοδεής ανίκανος που έμαθε μόνο να κατηγορεί τον κύκλο της ανθρωπιάς πρώτα και μετά τον εαυτό του, ενώ θα έπρεπε να κάνει το αντίθετο.

Διαβάστε επίσης


To Top