Γράφει ο Νίκος Αντωνόπουλος
Φοβάσαι τι φοβάσαι; Μη φοβάσαι, αναρωτήσου. Δεν είναι δειλία να φοβάσαι αλλά αν δεν απορείς, δεν ψάχνεις, δεν μαθαίνεις χωρίς να γίνεσαι περίεργος, απλά είσαι παθητικά ενεργός.
Τι θες να αφήσεις πίσω; Φόβο; Μετάνοιες; Πίκρες; ΤΙ;
Δημιούργησε. Αν δεν μάθεις, δεν θα διεγείρεις αυτό που λένε φαντασία και χωρίς φαντασία τι;Τι θα κάνεις;
Για αυτό λοιπόν σου γράφω, άσε με εμένα να σου μιλάω σα γεράκος στα τελευταία του με άπειρη εμπειρία και ας είναι στη πραγματικότητα μηδαμινή και εσύ άνοιξε κάνα βιβλίο, λειτούργησε το ολίγον και δημιούργησε.
Από τη πρώτη σελίδα σβήσε τις ρουτινιασμενες σκέψεις. Σιγά σιγά μη βιάζεσαι και μην αγχώνεσαι τώρα ξεκίνησες δεν υπάρχει χρόνος μόνο δημιουργία.
Από το πρώτο κεφάλαιο ξεκίνα καινούριες και όταν φτάσεις στο τελευταίο ολοκλήρωσέ το, κλείστο όμορφα όσο καλό ή κακό τέλος και να χε και δες τι δημιούργησες.
Ένα νέο κεφάλαιο προφανώς. Μπορεί να μην άλλαξε η όψη του και για αυτό να μη θες να κοιτάξεις το καθρέπτη οπότε για αυτό και μόνο το λόγο κοίτα το γραπτό σου.
Αν δεν έχεις ακόμη ένα φτιάξε.
Θα είναι πιο εύκολο πλέον.
Αυτή τη φορά θα μπορείς να επιλέξεις και το καινούριο σου βιβλίο. Εξάλλου στη τελική δικό σου κόσμο θα δημιουργήσεις. Οι ξένοι συγγραφείς είναι μονάχα οι σπόροι.
Διαβάστε επίσης
