Ο πρώτος και σπουδαιότερος σκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου είναι το να μάθει το νόμο του Θεού και της Φύσης, ώστε να μπορεί να τον υπακούει και να γίνει πλέον ένα με το νόμο και να ζήσει μέσα στον Θεό. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Νόμο, γνωρίζει τον εαυτό του, και ο άνθρωπος που γνωρίζει τον θεϊκό του Εαυτό γνωρίζει τον Θεό.
Η μόνη δύναμη που μπορεί ο άνθρωπος να ισχυριστεί σωστά ότι του ανήκει είναι η Αυτογνωσία. Του ανήκει γιατί την έχει ο ίδιος απαιτήσει με τις δυνάμεις που του έχουν δοθεί από τον Θεό. Όχι η «γνώση» των ψευδαισθήσεων της ζωής, γιατί μια τέτοια γνώση είναι απατηλή και θα τελειώσει με αυτές τις αυταπάτες. Όχι σκέτη διανοητική μόρφωση γιατί αυτός ο θησαυρός θα εξανεμιστεί με τον καιρό. Αλλά η πνευματική αυτογνωσία της καρδιάς, που σημαίνει η δύναμη του να συλλαμβάνει την αλήθεια που υπάρχει μέσα του.
Ό,τι έχει ειπωθεί για την Θέληση, ισχύει και για την Φαντασία. Αν ο άνθρωπος αφήσει τις ίδιες του τις σκέψεις να ησυχάσουν και ανυψωθεί στη σφαίρα του υπέρτατου ιδανικού, το μυαλό του γίνεται καθρέφτης όπου μέσα του αντανακλώνται οι σκέψεις του Θεού και οπου μπορεί να δει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Αν όμως αρχίσει να υπολογίζει μέσα στην περιοχή των ψευδαισθήσεων θα δει την αλήθεια μόνο διεστραμμένη και θα διατηρήσει τις δικές του παραισθήσεις.
Η γνώση λοιπόν του Θεού και η γνώση του ανθρώπου, είναι τελικά ταυτόσημες και αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του, γνωρίζει τον Θεό. Αν καταλάβουμε την φύση των θεϊκών χαρακτηριστικών μέσα μας, θα γνωρίσουμε τον Νόμο. Και τότε πια δε θα είναι δύσκολο να ενώσουμε την Θέλησή μας με την υπέρτατη Θέληση ή σύμπαν. Και δεν θα είμαστε πια υποταγμένοι στις επιρροές του αστρικού πλάνου, αλλά θα γίνουμε κύριοι τους. Και τότε οι Τιτάνες θα κατακτηθούν από τους θεούς. Το ερπετό μέσα μας θα χτυπηθεί κατακέφαλα από την Θεϊκή Σοφία. Οι δαίμονες μέσα στις ατομικές, δικές μας κολάσεις θα αιχμαλωτιστούν και αντί να κυβερνώμαστε από αυταπάτες, θα κυβερνώμαστε πλέον από την Σοφία.
Συχνά λέγεται, ότι δεν έχει σημασία τί πιστεύει ένας άνθρωπος εφόσον πράττει σωστά. Όμως δεν μπορεί κανείς να πράττει σωστά παρά μόνο όταν γνωρίζει ποιο είναι το σωστό. Η γνώμη των πολλών δεν είναι πάντα η σωστή γνώμη και συχνά η φωνή της λογικής πνίγεται στον βούρκο μιας δεισιδαιμονίας, συχνά βασισμένης πάνω σε κάποιο εσφαλμένο θεολογικό δόγμα. Μια εσφαλμένη ιδέα είναι καταστρεπτική για την πρόοδο, ανάλογα και με το πόσο είναι γενική. Τέτοιες ιδέες βασίζονται μόνο σε αυταπάτες και η γνώση βασίζεται μόνο στην αλήθεια. Ο μεγαλύτερος από όλους τους θρησκευτικούς διδασκάλους, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, συνέστησε την Σωστή Γνώμη σαν το πρώτο σκαλοπάτι του Ευγενούς Οκταπλού Δρόμου.
(Τα οκτώ στάδια για τον Ευγενή Οκταπλό Δρόμο προς την αλήθεια, είναι σύμφωνα με τα δοκίμια του Γκοτάμα Βούδα τα εξής: -Σωστή Γνώμη.-Σωστή Σκέψη.-Σωστός Λόγος.-Σωστό Δόγμα.-Σωστά Μέσα προς το Ζειν.-Σωστή Προσπάθεια.-Σωστό Μνημονικό.-Σωστός Στοχασμός. Ο άνθρωπος που έχει διαρκώς στο μυαλό του αυτά τα σκαλοπάτια και τα ακολουθεί, για να απελευθερωθεί από τις λύπες και να μπορέσει να ξεφύγει από μελλοντικές αναγεννήσεις με τις αθλιότητες που φέρνουν.)
Είναι χρήσιμο να έχει κανείς υπόψιν του τους εξής κανόνες:
1 Μην πιστεύεις ότι υπάρχει τίποτε στο Σύμπαν ανώτερο από τον δικό σου θεϊκό εαυτό και γνώριζε ότι είσαι ακριβώς αυτό που ο ίδιος έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου να γίνει. Η αληθινή θρησκεία είναι η αναγνώριση της υπέρτατης αλήθειας. Τα είδωλα είναι παιχνίδια για τα παιδιά.
2 Μάθε ότι ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ένα συστατικό ολοκληρωμένο μέρος της συμπαντικής ανθρωπότητας και ότι αυτό που γίνεται από ένα άτομο δρα και αντιδρά πάνω σε όλα
3 Συνειδητοποίησε ότι η φύση του ανθρώπου είναι μια ενσωμάτωση ιδεών και ότι το υλικό του σώμα είναι ένα όργανο που τον βοηθά να έρθει σε επαφή με την υλική ζωή. Επίσης ότι αυτό το όργανο δεν θα πρεπε να χρησιμοποιείται για ανάξιους λόγου σκοπούς. Δε θα πρεπε ούτε να λατρεύεται ούτε να παραμελείται.
4 Μην αφήνεις τίποτα που επιδρά στο υλικό σου σώμα, την άνεσή του ή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκεσαι, να ενοχλήσει την ισορροπία του μυαλού σου. Μη διψάς για τίποτα το υλικό, ζήσε στο υλικό πεδίο χωρίς να χάσεις τον έλεγχο πάνω του. Η ύλη σχηματίζει τα σκαλοπάτια που θα ανέβουμε για να φτάσουμε στο βασίλειο του ουρανού.
5 Ποτέ μη περιμένεις τίποτα από κανένα, αλλά να είσαι έτοιμος πάντα να βοηθήσεις τους άλλους όσο σου επιτρέπουν οι ικανότητές σου και σύμφωνα με τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης. Μη φοβάσαι τίποτα, παρά μόνο την καταπάτηση του ηθικού νόμου και έτσι δε θα υποφέρεις. Μην ελπίζεις ποτέ για ανταμοιβή και έτσι ποτέ δε θα απογοητευτείς. Μη ζητάς ποτέ αγάπη, συμπάθεια, ευγνωμοσύνη από κανένα, να είσαι όμως πάντα έτοιμος να τα δώσεις εσύ στους άλλους. Τέτοια πράγματα έρχονται μόνο όταν δεν επιδιώκονται.
6 Μάθε να διακρίνεις και να τοποθετείς σωστά το σωστό και το λάθος και να ενεργείς πάντα ακολουθώντας το ανώτατο ιδανικό σου. Μη λυπηθείς αν πέσεις, αλλά σήκω και συνέχισε τον δρόμο σου.
7 Μάθε να εκτιμάς σωστά το κάθε τι (και τον εαυτό σου) και να βρίσκεις την πραγματική του αξία σε όλα τα πλάνα. Κάποιος που προσπαθεί να περιφρονήσει κάποιον ανώτερό του, είναι ένας ηλίθιος και αυτός που υπερτιμά κάποιον κατώτερό του είναι πνευματικά τυφλός. Δεν αρκεί να πιστεύουμε στην αξία ενός πράγματος, αυτή η αξία θα πρέπει να ελευθερωθεί, αλλιώς μοιάζει με θησαυρό κρυμμένο στα υπόγεια ενός φιλάργυρου.
Ο Λούις Κλωντ του Saint Martin, γνωστός σαν «ο άγνωστος φιλόσοφος», λέει:
«Να τι θα πρεπε να περνάει από το μυαλό ενός ανθρώπου που ξαναγυρνά στις θεϊκές του αναλογίες με την διαδικασία της αναγεννήσεως:
-Όχι μια οποιαδήποτε επιθυμία παρά μόνο αυτή που συμφωνεί με τον νόμο
-Όχι μια ιδέα που δεν είναι ιερή επικοινωνία με τον Θεό
-Όχι έναν λόγο που δεν είναι διάταγμα.
-Όχι μια πράξη που δεν είναι εξέλιξη κα προέκταση του ζωογόνου κανόνα του Λόγου
-Διαφορετικά, οι επιθυμίες μας θα είναι λανθασμένες γιατί θα προέρχονται από τον εαυτό μας
-Οι σκέψεις μας θα είναι αόριστες και διεφθαρμένες γιατί θα αποτελούν παραπτώματα μοιχείας
-Οι λόγοι μας θα είναι άσκοποι γιατί θα τους επιτρέπουμε να φθείρονται καθημερινά από τις ετερογενείς ουσίες που συνεχώς τους διοχετεύουμε
-Οι πράξεις μας θα είναι ασήμαντες και άγονες γιατί δεν θα είναι παρά τα αποτελέσματα των λόγων μας
Οι καλύτερες υποδείξεις για να γίνουμε πνευματικοί και τελικά θεϊκοί, βρίσκονται στο Μπαγκάβαντ Τζίτα. Εκεί διδάσκεται επίσης ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να επιστρατεύσει την αυτοθέλησή του για να σώσει τον εαυτό του. Και ο Κρίσνα λέει: «Αφιέρωσε την καρδιά σου σε Μένα, λάτρεψε Εμένα, θυσίασε τον εαυτό σου σε Μένα, προσκύνησε Εμένα και έτσι σίγουρα θα έρθεις κοντά μου». (Μπαγκάβαντ Τζίτα, XVIIL 65) Και η προσευχή των Χριστιανών λέει: «Γεννηθήτω το θέλημά Σου, η εν ουρανώ (η πνευματική μας φύση), και επί της γης (η θνητή μας φύση)».
Αυτές και παρόμοιες άλλες υποδείξεις, δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχουν διατυπωθεί με διάφορες μορφές από τους φιλοσόφους όλων των αιώνων, έχουν συγκεντρωθεί σε βιβλία και οι άνθρωποι τις έχουν διαβάσει χωρίς αποτέλεσμα γιατί δεν μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη του να τις ακολουθήσουν. Αυτά τα διδάγματα έχουν διδαχτεί από τους αρχαίους, από τον Βούδα και τον Χριστό, τον Κομφούκιο, τον Ζοροάστρη, τον Μωάμεθ, τον Πλάτωνα, τον Λούθηρο και τον Σαίξπηρ και από κάθε άλλο αναμορφωτή. Έχουν κηρυχτεί σε λόγους και έχουν γραφτεί σε ποιήματα και πεζούς λόγους, σε έργα φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, φαντασίας και τέχνης. Όλοι τα έχουν ακούσει, μερικοί τα έχουν καταλάβει και λίγοι τα έχουν εφαρμόσει. Το να τα μάθει κανείς είναι εύκολο, να τα συνειδητοποιήσει δύσκολο και να τα εφαρμόσει στη ζωή του υπέρτατο. Οι ανώτατες πνευματικές αλήθειες δεν είναι δυνατόν να συλληφθούν διανοητικά, οι ικανότητες της λογικής του ημιζωικού ανθρώπου δεν μπορούν να καταλάβουν την σπουδαιότητά τους. Ο γήινος άνθρωπος μπορεί μόνο να σηκώσει το βλέμμα του ψηλά προς αυτά τα ιδανικά που βρίσκονται στο πνευματικό του όραμα σε στιγμές ανατάσεως, και μόνο βαθμηδόν μπορεί να εξυψωθεί σε αυτό το πεδίο όπου όντας λιγότερο ζώο και περισσότερο πνευματικός, θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι αυτή η ανάπτυξη δεν χρειάζεται να ικανοποιήσει κανένα θεό για να του προσφέρει την εύνοιά του ή για να του προσφέρει μια άνετη ζωώδη ζωή, αλλά ότι αυτός ο ίδιος εξελίσσεται σε θεό και μαθαίνει να χρησιμοποιεί την ίδια του την θεϊκή του ύπαρξη. Οι ανώτερες ενέργειες βρίσκονται λανθάνουσες μέσα στις κατώτερες. Είναι τα χαρακτηριστικά της πνευματικής ψυχής, που στην πλειονότητα των ανθρώπων, βρίσκεται ακόμη στο βρεφικό στάδιο, αλλά που στις μέλλουσες γενεές θα είναι περισσότερο ανεπτυγμένη συμπαντικά, τότε που η ανθρωπότητα σαν σύνολο, έχοντας φτάσει υψηλότερα, θα βλέπει τη δική μας εποχή σαν τον αιώνα της άγνοιας και της αθλιότητας, ενώ αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα απολαμβάνουν τους καρπούς της ανώτερης εξέλιξης του Ανθρώπου.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Μαγεία λευκή και μαύρη, Franz Hartmann M.D., Εκδόσεις Δίδυμοι, Αθήνα 1971»
Διαβάστε επίσης
