Σχέσεις

Η αναγνώριση της αξίας μας στις σχέσεις


Της Χρύσας Πρέκα

Υπάρχουν αγάπες που έρχονται στην ζωή μας σαν κεραυνός εν αιθρία. Μπορεί ένα αναπάντεχο γεγονός, να φέρει κοντά μας κάποιον, όπου με τον καιρό μας γίνεται απαραίτητος. Είναι η πρώτη σκέψη μας όταν ξυπνάμε και η τελευταία πριν κοιμηθούμε, επειδή κατοικεί στην καρδιά μας. Έτσι απλά και δίχως να το σχεδιάσουμε, φώλιασε εκεί σαν απρόσμενος επισκέπτης και έγινε κομμάτι της καθημερινότητας μας.

Ξαφνικά, καλούμαστε να παραβλέψουμε τα λάθη του, να καλύψουμε τις απαιτήσεις του, να ανεχτούμε την συμπεριφορά του και να προσαρμοστούμε στην νέα κατάσταση «συγκατοίκησης», γιατί όσο και αν μας ενοχλεί ή μας μπερδεύει, νιώθουμε την ανάγκη να τον έχουμε κοντά μας. Διότι οι δυο έχουμε γίνει ένα και ο χωρισμός αναμφίβολα θα μας ματώσει. Ξέρουμε καλά, πως ακόμα και αν καταφέρουμε μακροπρόθεσμα να επουλώσουμε την πληγή, ποτέ ξανά δεν θα αισθανθούμε ολοκληρωμένοι. Πάντα ένα κομμάτι μας θα λείπει. Θα καθρεπτίζεται διαρκώς στο πρόσωπο εκείνου του τότε άγνωστου, όπου κατάφερε για εμάς να γίνει η πιο γνώριμη εικόνα.

Έτσι, μας γίνεται πολύτιμος και κάνουμε ότι μπορούμε για να βρίσκεται δίπλα μας. Υποχωρούμε, μεταβάλουμε τα όρια μας και με αργό ρυθμό αλλοιωνόμαστε για να χωρέσουμε στο καλούπι όπου εκείνος μας έχει φτιάξει, δίχως να αναρωτηθούμε αν αξίζει να χάσουμε τον εαυτό μας για κάποιον που θέλει να μας αλλάξει. Αν στα αλήθεια μας αγαπούσε, θα έπρεπε να μας δεχτεί για την διαφορετικότητα μας και όχι να προσπαθεί να μας φέρει στα μέτρα του για να του ταιριάζουμε. Όσο εμείς του παραχωρούμε την καλύτερη θέση στην καρδιά μας, εκείνος είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί τους κανόνες μας, γιατί παραμένουμε οι ιδιοκτήτες και εκείνος είναι ο φιλοξενούμενος. Αν δεν το κάνει, τότε μεταβάλλεται αυτομάτως σε καταπατητή.

Κανένας καταπατητής δεν μπορεί να καταλάβει την αξία του οικοδομήματος που έχει καταπατήσει. Πρέπει να το προστατεύσει και να το υπερασπιστεί εκείνος που το έχτισε, για να συνεχίσει να το έχει ανέπαφο στην κατοχή του και όχι να μεταβληθεί σε σωρό από ερείπια λόγω κακής χρήσης. Διότι αν το οικοδόμημα της καρδιάς μας καταρρεύσει, τότε κανείς δεν θα θέλει να κατοικήσει σε αυτό. Είναι λάθος στην αγάπη να λειτουργούμε με ανιδιοτέλεια. Δίνουμε για να πάρουμε. Ίσως όχι στον ίδιο βαθμό, όμως πρέπει να καλύπτονται κάποιες στοιχειώδεις ανάγκες μας, για να ξέρουμε πως αξίζει να προσπαθούμε.

Εάν είστε σε μία σχέση όπου θεωρείται πως δίνεστε δίχως κάποιο αντάλλαγμα, αναρωτηθείτε μήπως έχετε μειώσει οι ίδιοι την αξία σας. Αν συνειδητοποιήσετε πως το έχετε κάνει, προσπαθήστε να το διορθώσετε. Μην είστε αυστηροί με τον εαυτό σας. Όποια ατέλεια και αν θεωρείτε πως έχετε, να ξέρετε πως είστε τέλειοι για να εκπληρώσετε τον σκοπό που ήρθατε στην ζωή. Οποιοδήποτε σφάλμα έχετε κάνει, για να το αναγνωρίζετε σημαίνει πως σας έχει γίνει ήδη μάθημα και αν έχετε πάρει αποφάσεις ή κατευθύνσεις που αποδείχτηκαν λανθασμένες, να είστε περήφανοι γιατί φανήκατε θαρραλέοι που δεν φοβηθήκατε να τολμήσετε να κάνετε μια επιλογή.

Πράγματι, το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι για πολλούς από εμάς ότι πιο όμορφο μπορεί να μας συμβεί. Πρέπει όμως να το θέλουν και οι δύο για να γίνει. Κάποιοι, μπορεί για τους δικούς τους λόγους να αρνηθούν να μας αγαπήσουν, όμως ο εαυτός μας ποτέ. Δείξτε του όλα όσα αξίζετε στον υπέρμετρο βαθμό!

Αγαπήστε κάθε ελάττωμα του, όπως ακριβώς κάνατε και με τον φιλοξενούμενο της καρδιάς σας. Συγχωρέστε τον που κάποιες φορές φάνηκε αδύναμος, είναι φτιαγμένος από σάρκα και όχι από πέτρα για να μην λυγίζει. Εκτιμήστε κάθε προτέρημα σας και αναδείξτε το. Επιβραβεύστε όλες σας τις προσπάθειες και θαυμάστε το μεγαλείο της ύπαρξης σας.

Είστε μοναδικοί, άρα πολύτιμοι και αν παρόλα αυτά, θεωρείτε πως αξίζει να αλλοιώνεστε οι ίδιοι για να γίνεται ο κλώνος κάποιου άλλου, θυμηθείτε πως κανένας δεν πληρώνει για κάτι που του χαρίζεται.

Διαβάστε επίσης


To Top